وقتی گوگل، نفر سوم رابطه میشه!!!

اگه بهتون بگن زبان مشترک آدما چیه؟ احتمالا اولین چیزی که به ذهنتون میرسه موسیقی یه، هنر، نقاشی، یا یه چیزی تو همین مایه ها. ولی واقعیت چیز دیگه ای یه. وقتی با آدمی از یه کشور دیگه، زبان دیگه، آشنا میشی و این آشنایی، شایدم بشه گفت علاقه، سرعتش از سرعت زبان آموزی تون خیلی بیشتره، متوسل میشی به حضرت گوگل و اعجاز ترنسلیتش، که درسته فارسی سلیس رو به انگلیسی چپ اندر قیچی تبدیل میکنه، اما بازم جای شکرش باقیه که یکی هست حرفاتو به اونی که میخوای بشنوه، بگه. 

گاهی وقتا حس فیبی توی فرندز رو دارم که واسه قرار گذاشتن با اون دیپلمات خارجی، یه مترجم دیوونه ای رو مجبور بود توی ثانیه ثانیه ی رابطه ش تحمل کنه! حالا به لطف پیشرفت تکنولوژی، ما هم یه عدد گوگل همیشه همراهمون داریم که سطح دغدغه رو از روابط احساسی پرشور به بحث در مورد مواد لازم برای قرمه سبزی و اینکه شنبلیله اینجا پیدا نمیشه و ریسه رفتن از شنیدن اینکه یه نفر با لهجه ی المانی غلیظ بهت بگه : مریم ه گولی (بخوانید مریم گلی) دم کن بخور گلودردت کم شه!!! تقلیل بخشیده.

خلاصه دردسرتون ندم که هرچی میگردم دکمه ی "غلط کردم" ش رو پیدا نمیکنم (صادقانه بگم پیدا هم کنم میگم نیست :)))) و تجربه ی خوشایندی یه با همه ی دردسرها و فاصله هاش!