یونو
دو قدم مانده به همین لحظه، همه چیز را می شد لمس کرد
یونو
دو قدم مانده به همین لحظه، همه چیز را می شد لمس کردGirlish Mission is Screwed
ظهره، پدر میرسه خونه.
++سلام پدر
--سلام برادر
++یعنی حالا دیگه به درجه ی برادری نائل شدم من؟؟؟؟؟
-- (قهقهه ی پدر)
دلم خوش بود حداقل اگه پسرهای دوست و فامیل و همکلاسی ، من رو همیشه جزو جمع خودشون میدیدن و انگار نه انگار که دخترم. حداقل پدرجان چنین فکری نمی کنه و تازه همه ش دختربودنم رو بهم یادآوری می کنه و تذکر هم میده. اونوقت، حالا که مدتی یه سعی دارم یه ذره، در حد توانم، دختر باشم، میرسه خونه و یه همچین مکالمه ای برقرار میشه بین ما. و این حاکی از شکست من در تلاش برای نشان دادن وجه دخترانه ی شخصیتم می باشد.
دستاتو باز کن.. عین گراف داوینچی
پیدا کردن دوست های جدید، همیشه اتفاق جالب و هیجان انگیزی یه. این که چطوری دو تا آدم از یه فاصله ی دور، یه سری مشترکات بین خودشون کشف می کنن که فاصله هارو محو می کنه، خیلی جذابه. ولی عین خونه ای که یه آجرش رو کج گذاشته باشن و هرچی بیشتر رو هم چیده میشن، بیشتر کجی دیوار به چشم میاد، انگار ماها هم هرچی بزرگتر میشیم، اون حس شک و عدم اطمینان و پرهیز از برخورد با اتفاقی های شگفت انگیز، بیشتر تو رفتارامون نمود پیدا می کنه.
همینطوری یه که یه بچه ی 5 ساله خیلی راحت، میتونه روی آب بمونه و شنا کنه، ولی یه آدم 30 و خورده ای ساله، خیلی دیرتر یاد میگیره خودشو رها کنه توی آب. خودمونو جمع می کنیم ماها. هرچی بیشتر میگذره بیشتر جمع می کنیم . از قابلیت های اجتماعی مون بیشتر و بیشتر کم میشه و اونقدر جمع میشیم که دیگه نمیتونیم حتی بهترین اتفاق های در راه رو، در آغوش بگیریم.
هر کی یه جور دیوونه ست
ما ضامن فعل و انفعالات مغز و زبان بقیه نیستیم. بهتره به فکر درست رفتار کردن خودمون باشیم تا اینکه حرص رفتارای دیگران رو بخوریم.
پیش بینی وضع هوای فردای یونو
خودفیلترینگ
به نظرم رفتار درست، وابسته به زمان و مکان و حقیقی و مجازی و در قبال فلان آدم خاص نیست. سیال نیست که شکلش تو هر ظرفی تغییر کنه. تو اگه یه چیزایی رو به عنوان درست یا غلط قبول داری، همه جا رعایتشون می کنی. حتی تحت اسم مستعار.